Sunday, May 05, 2024

शिष्टाचार

          आपण रोजच्या जीवनात अनेक लोकांना भेटतो पण त्यातील काहीच लोकांचा मनापासून आदर करतो. दुसऱ्यांचा आदर मिळवण्यासाठी त्या व्यक्तीमध्ये तसे गुण असावे लागतात. त्या गुणापैकी एक म्हणजे शिष्टाचार.

       व्यक्ती समाजात कशाप्रकारे वावरतो यावरून माणसाची ओळख होते, त्या व्यक्तीमध्ये सहनशीलता, समजूतदारपणा, शिष्टाचार असणे आवश्यक असते.
शिष्टाचार म्हणजे तुमची समाजात वावरण्याची कला. इंग्रजी मध्ये सांगायचं तर मॅनर्स.  माणूस कितीही मोठा झाला तरी शिष्टाचार विसरायला नको. रोजच्या जीवनात आजूबाजूला आपल्याला नजरेस पडतील.

        माझ्या रोजच्या जीवनातले काही मोजके प्रसंग सांगू इच्छिते. रोजच्या जीवनात आपल्याला कुठे ना कुठे रांगेत उभे राहावे लागते पण त्यात एखादी मागून येणारी व्यक्ती अचानक रांगेमध्ये लागते यावरून त्या व्यक्तीने शिष्टाचारचा आघात केल्याचे दिसते.
लहान मुलांना शिकवण देण्याची गरज असते कारण त्यांना समाजात कस वावरायचं हे कळत नसते पण आता मोठ्यांना पण त्या गोष्टी सांगण्याची वेळ येत आहे हे बघून डोकं थक्क झालं.
नकळत ऑफिसच्या बसमध्ये एकच सीट रिकामी असल्यामुळे तिथे बसली मी आणि माझ्या बाजूला एक मुलगा पायावर पाय ठेवून बसून, मी काहीवेळ वाट बघितली पण त्याने पाय काही काढला नाही शेवटी मला सांगावं लागला की पाय सरळ करा त्यानंतर तो माफ करा म्हणून नीट बसला. विचार आला आता उच्चशिक्षित लोकांना या गोष्टी सांगाव्या लागतात म्हणजे खरचं कमाल झाली.

        समोरच्या व्यक्तीला आपण ओळखत नसलो तरीही आपली वागणूक ही चांगली ठेवावी. तुमच्या समोर नाही म्हटलं तरी मागून तुमची प्रशंसा करतीलच. शिष्टाचार बाळगल्याने माणसाची प्रगतीच होते.

Thursday, April 25, 2024

उन्हाळ्याची सुट्टी😍

           शाळेला सुट्टी लागल्याचा आनंद, मामाच्या गावाला जायचा आनंद, बर्फाचा गोळा आणि कुल्फी खाण्याचा आनंद, अभ्यासाला सुट्टीचा आनंद आणि मनसोक्त वेळ न बघता मित्र मैत्रिणीसोबत खेळण्याचा आनंद हे सर्व फक्त उन्हाळ्यामध्ये पाहायला मिळतो. उन्हाळा म्हटलं की याच गोष्टी डोळ्यासमोर येतात😅.

        जसं जसं वय वाढत जात तश्या जबाबदारी😌 वाढत जातात आणि उन्हाळ्याच्या सुट्ट्या कमी होत जातात. बालपणीचे मित्र मैत्रिणी👭 दुरावले जातात आणि राहतात फक्त आठवणी♥️...

        अशीच एक आठवण म्हणून बालपणीचे खेळ खाली दिले आहे, कधी एकत्र कुटुंबासोबत वेळ घालवत असणार किंवा भावंडांसोबत एकत्र वेळ मिळाला की खालील खेळ अगदी आनंदाने खेळता येतील.
कारण खेळण्याला वयाचं बंधन नसते♥️


बैठकी खेळ

  1. नाव गाव वस्तू प्राणी 📝
  2. चोर पोलिस चिठ्ठ्या (राजा 1000, दरोगा 700, पोलिस 500 शिपाई २०० आणि चोर 0 )✍️
  3. ४ चिठ्ठ्या ✍️
  4. कॅरम
  5. बुद्धिबळ ♟️
  6. पत्ते (घुस, सत्ती उतरवणे, बिंगो)🃏
  7. चवा अश्टा / छक्का बारा 
  8. झंडी मुंडी
  9. लुडो
  10. साप सिढी🐍🪜
  11. सागर गोटे 
  12. खाऊचे भांडे
  13. बाहुली (कापडाची)
  14. १ उडाला, २ उडाला, ३ म्हणे  डावा उजवा, बोला बोला काय बोलू ? (रंगांची/ फुलांची नावे)
  15. चिमणी उड, कावळा उड 🐤🐦🕊️🦆🦅
  16. तितली उडी, उडके चली🦋
  17. आमचोरी चप्पा चोरी
  18. सामान्य ज्ञान प्रश्न मंजुषा
  19. खाऊची पार्टी
  20. डॉक्टर डॉक्टर

मैदानी खेळ
 
  1. लगोरी⚾
  2. लंगडी (७ डब्बे/ ६ डब्बे/ लंगडीचा डाव)
  3. टीप्पर 
  4. संकल
  5. तळ्यात मळ्यात
  6. क्रिकेट 🏏
  7. बॅडमिंटन🏸
  8. धाबाधुबी 
  9. लपाछपी 
  10. पिंकी पिंकी व्हॉट कलर ❤️💚💙💛🧡🩷🩶🩵💜
  11. बर्फ का पाणी 🧊💧
  12. बीचका बंदर 🐒
  13. दोरीवरच्या उद्या➰
  14. डोळ्यावर पट्टी लावून डाव
  15. मामाच पत्र हरवल आम्हाला नाही सापडलं
  16. इडलिंबु
  17. संगीत खुर्ची 🪑
  18. चमचा लिंबू 🥄🍋
  19. पुतळा/ statue 🗽

        आजच्या डिजिटल /मोबाईलचा📱 काळ बघता हे सर्व  वरील खेळ विस्मरणात जातील आणि राहतील फक्त आठवणी,
आपल्या समोरच्या पिढीला या खेळाबद्दल माहिती करणे ही आपली जबाबदारी बघता पुन्हा एकदा बालपणाचा सर्वांनी आस्वाद🤩🤩 घ्यायलाच हवा.

          खेळ वाचताच तुम्ही पण आठवणीत रमला की काय ?
चला तर मग समोरच्या पिढीच्या बालपणात या खेळाचे रंग उधळूया☺️☺️🥰.
जिंकणे किंवा हरणे यापेक्षा त्या क्षणातून मिळालेला आनंद महत्त्वाचा असतो.

Sunday, April 14, 2024

पहिल्या कामाचा अनुभव ☺️

             व्यक्तीच्या लहानपणापासूनची शिक्षण ते कामाचा प्रवास हा निराळा असतो. विविध विषय शिकणे, घटक चाचणी, वार्षिक परीक्षा देणे त्यात समोर कोणत्या क्षेत्रात जायचं याचा विचार करणे त्यानंतर प्रवेश होण्यासाठी धडपड करणे हे सर्व एका कामासाठी असत.
             माझ्या पहिल्या कामाची सुरुवात ही टाटा कन्सल्टन्सी सर्व्हिसेस लिमिटेड इथून सुरू झाली. बघता बघता कोरोना काळात एक वर्ष सर्व काम घरूनच झालं. चेहरा न बघता रोजच मिळून काम करण्याचा वेगळा अनुभव होता आणि मग काम ऑफिस मधून सुरू करण्यासाठी बोलवलं गेलं. कंपनीकडून असणाऱ्या बस मुळे येणं जाणं सोईस्कर झालं.
       प्रत्येक कुलुपाची एक किल्ली असते तशी, कंपनी मध्ये जाण्यासाठी आयडी कार्ड ला शस्त्र च म्हणावं लागेल. स्कॅन केलं की दार उघडलं. लॅपटॉप ची बॅग प्रत्येक वेळेस येते जाता मशीन मध्ये टाकून स्कॅन करावी, आत बघितल तर अगदी नैसर्गिक वातावरण होते. चाफ्याची, आंब्याची झाडे सोबत अजून रंगीबेरंगी फुलांची झाडे. हे सर्व पाहून मन आनंदी झाले. पण आता कुठे जायचं याचा विचार करू लागले आणि मग आपल्या ओ.डी.सी. कडे रवाना झाले. 
          बघता बघता सर्व गोष्टींचं कुतूहल सुद्धा वाटू लागले आणि उद्या परत ऑफिस यायचं म्हणून वाट लक्षात ठेवत गेले आणि कामाला सुरुवात झाली. जेवण करायला फूड कोर्टला गेली ते पण भव्य अस होत, अगदी हॉटेल प्रमाणे मेनू आणि सर्व ऑनलाईन व्यवहार, फार छान वाटल. जेमतेम ऑफिस मधून काम सुरू झाल्याने हळू हळू संख्या वाढू लागली. फूड कोर्ट अशी जागा होती जिथे कानाला कुजबुज ऐकू यायची आणि डोळ्यांना नेमके अनेक लोक दिसायचे, नाहीतर ऑफिस मध्ये फक्त शांतता आणि आपल आपल काम.
         काम करण्यासाठी कामाचे वातावरण सुद्धा तितकेच महत्त्वाचे ठरते, किती पण वेगळा विचार डोक्यात घेऊन कंपनी मध्ये पाऊल टाकलं तरी सुद्धा वातावरण बघून मन आनंदी होईल आणि काम करायला भाग पाडेल अस साजेशीर आहे.
     आतापर्यंतच्या प्रवासात अनेक लोकांशी ओळखी झाली आणि सर्वांकडून काही न काही नवीन शिकता आले, यापुढे पण असच आनंदचा प्रवास असावा. 

             जीवनात वय वाढल्याने नाहीतर अनुभवामुळे माणसाची परिपक्वता वाढते. जीवन जगताना असे वेगळे वेगळे अनुभव आल्याने परिस्थितीची जाणीव होते आणि समोर जाऊन योग्य निर्णय घेण्याची क्षमता वाढते.

चांदणी

निरभ्र आकाशी प्रकाशाची चाहूल लागली  माझे पाऊल हे गच्चीकडे धावू लागली लुकलुकणाऱ्या चांदण्यांनी वेधून घेतले माझे मन तारे बघण्यात माझे कमल नयन ...