माझी चित्रकला भाग ५

आई आणि बाळाच्या प्रेमाच प्रतीक 

स्त्री सौंदर्य 

श्री गणेश

प्रतिबिंब

                आरसा हा आपल स्वतःच प्रतिबिंब  दाखवतो आणि सावली ही आपली साथ कधीच सोडत नाही असं खूपदा एकलेल आहे, पण जर आरसा दोषपूर्ण निघाला तर आपल्याला जे प्रतिबिंब दिसते ते प्रत्यक्ष पेक्षा वेगळं असतं, म्हणजेच आरसा पण काहीवेळेस आपली साथ सोडतो. 

               सावली ही कायम आपल्यासोबत असते पण जेव्हा सूर्य अगदी आपल्या डोक्यावर असतो तेव्हा उभ्या असलेल्या वस्तूची सावली दिसत नाही याचाच अर्थ एक वेळेस सावली पण आपली साथ सोडते मग आपण माणसांकडून तरी काय अपेक्षा ठेवावी. नशीबवान असतात ती लोक ज्यांच्याकडे एक अशी व्यक्ति असते जी कायम खंबीर आधार देतात, प्रत्येक वेळी गरजेच्या वेळी उपलब्ध असतात आणि अश्या व्यक्तीना  जपलं पाहिजे, कायम आधार दिला पाहिजे. 

पितृत्व

                      उरातून जन्म दिलेला नसला तरी ९ महीने बाळाला हृदयात जपणारे , त्याच बाळाला पहिल्यांदा हातात हृदयाशी मिठी मारताना डोळ्यातून आनंदाश्रू वाहणारे, आपल्या बाळाची पूर्ण स्वप्ने पूर्ण करण्यासाठी धडपड करणारे, घरी काही कमी पडू नये यासाठी खंबीर राहणारे, काळजीपोटी संकटापासून घरच्या लोकाना दूर ठेवणारे, मूल कितीही मोठी झाली तरी काळजी करणारे, मुलांमुलीचे पूर्ण लाड पुरवणारे, स्वतःसाठी काही न घेता घरच्या व्यक्तींसाठी खरेदी करणारे, योग्य आणि अयोग्य यातील ओळख करून देणारे, शिक्षण पूर्ण व्हाव, खूप प्रगती करावी इच्छा बाळगणारे, मुलीला सासरी पाठवताना मनात यातना होत असतानाही चेहऱ्यावर दिसू न देणारे म्हणजे वडील. 

प्रत्येक पितृत्व बाळगण्याऱ्या व्यक्तीला  पितृदिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा 

मानवा डोळे उघड

                        मानवाच्या जीवनातील एक महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे देवधर्म. देवांवर विश्वास ठेवणारे म्हणजे आस्तिक आणि विश्वास न ठेवणारे म्हणजे नास्तिक. आपण देवाला प्रत्यक्षात पाहलेले नसले तरी त्याचं रूप आपल्याला माहीत आहे, मूर्तिमार्फत किवा फोटोमार्फत आणि काहींनी अनुभव पण घेतला असेल. 

                 सर्वांना सुखी ठेव, ज्ञान दे, बुद्धी दे अशी प्रार्थना आपण देवाला करतो आणि देव आपल सर्व ऐकतो आणि आपल्याला साह्य करतो अशी ही आपली श्रद्धा असते. देवाबद्दलची मनातील श्रद्धेची भावना निर्मळ आणि पवित्र असते. देव आपल्याकडून काहीच अपेक्षा ठेवत नाही, फक्त भक्तांनी पवित्र मनाने भक्ति करावी. आजच्या काळात काही प्रमाणात रूप बदललेल दिसते, धर्माच्या नावावर लोकांकडून  पैसा काढला जातो, प्रत्येक मंदिरात दानपेटी असते, भक्त इच्छेप्रमाणे दानपेटीत पैसे दान करतो पण काही ठिकाणी श्रद्धेच्या नावावर लोकांकडून पैसा मागितला जातो आणि हे मला पूर्णपणे चुकीचे वाटते, जिथे पैसा आला तो व्यवसाय झाला असे मला वाटते.

             आजही काही संस्था खूप छान  प्रकारे कार्य करत आहे. सर्वांना सोईस्कर दर्शन व्हावे, महाप्रसाद मिळवा यासाठी खूप छान पद्धतीने नियोजन करत आहे आणि या संस्थाकडून हीच शिकवण घेणे उपयुक्त ठरेल. स्वतः मनापासून दान करणे आणि मागितलेले पैसे देणे यात खूप फरक असतो आणि देवकार्यात चुकीच्या मार्गाने पैसे येत असतील तर हे खूप चुकीचे आहे.